Ένας χρόνος ηχηρής σιωπής (του Στέφανου Βογιατζή)

Πέρασε ένας χρόνος από τότε που η ψυχή του φίλου καθηγητή Αστέριου Κατσαμούρη ξεκίνησε για το στερνό ταξίδι, αυτό που κάποιοι το λένε κάθοδο στον «Άδη» και άλλοι άνοδο στον «Ουρανό». Πάντα το ανεξήγητο προκαλούσε το έντονο και έντρομο ενδιαφέρον των ανθρώπων και διαχρονικά πολλά έχουν γραφεί. Η ελληνική μυθολογία περιέχει ανεξίτηλες στο χρόνο ιστορίες για τον κάτω κόσμο και την ιδεατή ανθρωπόμορφη δύναμη, τον Πλούτωνα, που κυβερνούσε αυτόν τον χώρο. Αργότερα, οι Ρωμαίοι τον αποκάλεσαν Πλούτο. ΄Ομως, ο Άγιος Επιφάνιος Κύπρου, αναφέρει ότι κατά την Κάθοδο του Χριστού στον Άδη, πήρε τις ψυχές των νεκρών που πίστεψαν σε Αυτόν και τις έφερε στον τόπο όπου πηγαίνουν τώρα, τόπο που τον ονομάζουμε Ουρανό.

Στέργιο,

Όπου και να είσαι θα λάμπεις. Θα λάμπεις όπως έλαμπες και στη ζωή σου ολόκληρη. Από το ξεκίνημα, τα παιδικά παιχνίδια, τις ζαβολιές, τις επιδόσεις, τα γράμματα, τις σπουδές, την εξειδίκευση, τη διαμόρφωση της πρώιμης σκέψης, το Χάρβαρντ και το Γενικό Νοσοκομείο Μασαχουσέτης, τη δημιουργία της πρώτης Πανεπιστημιακής Αγγειοχειρουργικής Κλινικής στην Ελλάδα στο Ηράκλειο της Κρήτης και στη συνέχεια μετά από αγώνες, ανερμάτιστους αγώνες, με αυτό που αποκαλούμε «κατεστημένο», έλαμψες στην Ιατρική Σχολή του Α.Π.Θ, κοντά στον τόπο που γεννήθηκες την Αρναία που αγάπησες όσο λίγοι.

Εκεί στη γενέτειρα έκτισες το δικό σου φιλόξενο παραδοσιακό «κάστρο» για να το μοιράζεσαι με φίλους πολλούς. Ήσουν το καμάρι των συμμαθητών σου και το πρόσωπο αναφοράς στο επιστημονικό πεδίον σου. Αρνήθηκες να ενταχθείς στο φαύλο κύκλο των «δήθεν», που εμείς τους εντάσσουμε στο «κατεστημένο». Είχες με το μέρος σου σημαντικούς πιστούς φίλους και συνεργάτες, αλλά και όλους εκείνους που γιάτρεψες και σε λάτρεψαν. Προσπάθησες επίμονα να προσφέρεις σπουδαίο έργο στην υγεία και την παιδεία και τα «έβαζες» με όλους όσους αντιστεκόταν στη υγιή ανάπτυξη των σημαντικών αυτών τομέων της κοινωνίας. Εξέφρασες, χωρίς φοβίες, θαρραλέες απόψεις σε τηλεοπτικές εμφανίσεις και άρθρα στον Τύπο. Δεν παρέλειψες να προβάλεις πολιτισμό, τις γνήσιες πολιτιστικές αξίες, αλλά και να ξεδιπλώνεις απλόχερα την παραδοσιακή φιλοξενία της γενέτειρας. Κατάφερες να ξεπεράσεις τις αγκυλώσεις της αναχρονιστικής ελληνικής «κουλτούρας» που ζούμε τα τελευταία χρόνια. Το επαγγελματικό και το πνευματικό σου χάρισμα αποφάσισες να τα μετατρέψεις σε κοινωνική προσφορά με την ανάμειξη στην πολιτική στις τελευταίες ευρωεκλογές.

Ο κόσμος της Αρναίας μοιάζει να έχει αδειάσει από ανθρώπους. Σου μίλησα, όταν ήρθα και λίγο πριν φύγω την τελευταία φορά. Απάντηση δεν μου έδωσες. Έφυγα και δεν πήρα απάντηση στο βασανιστικό ερώτημα. Πως εσύ που γιάτρεψες τόσους πολλούς ανθρώπους δεν  φρόντισες τον εαυτό σου; Το συζητάμε με τους φίλους μας και δεν βρίσκουμε λογική απάντηση. Σκοπεύω να σε ξαναρωτήσω, ίσως για πολλοστή φορά, αν και τώρα πλέον άρχισα να πιστεύω ότι το ερώτημά μου αυτό θα μείνει αναπάντητο. Δεν ξέρω τι άλλο να πω. Λες να είναι αληθινές οι δοξασίες που πίστευαν οι πρόγονοί μας, πως κάποιοι επέστρεψαν από το βασίλειο του Άδη στη γη;

Όχι Στέργιο,

Δεν είσαι στον Άδη, αλλά εκεί ψηλά στον Ουρανό, που ο Χριστός οδήγησε τις ψυχές των ανθρώπων. Εκεί θα είναι ο τόπος που γρήγορα ή αργά θα συναντηθούμε για να λύσεις το γρίφο που σαν κόμβο με πνίγει μέσα μου.