"Τραγουδώντας την Άνοιξη της Λευτεριάς" (Αρχιμανδρίτης Παΐσιος)

"Τραγουδώντας την Άνοιξη της Λευτεριάς"

Προπαραμονή 25ης Μαρτίου 2019.

Τραβώ τα βήματά μου μέσα στα πανέμορφα σοκάκια της αρχοντικής μας Αρναίας και φτάνω στο Πολιτιστικό κέντρο.

Κάτι γίνεται εδώ!

Βλέπω έναν σακάτη με κομμένα πόδια και γεμάτο αίματα να στηρίζεται σ’ έναν τοίχο στα χαλάσματα της Τριπολιτσάς. Πλησιάζω… Μα, βλέπω καλά; Αυτή είναι η Πατρίδα μου! Ποιός την πλήγωσε; Ποιός την έφερε σ’ αυτή την κατάντια; Ποιός την άφησε μόνη κι έρημη;

Πριν προλάβω καλά καλά να συνέλθω, ακούω καλπασμό αλόγου. Γυρίζω το κεφάλι μου προς την κατεύθυνση του ήχου και βλέπω ένα άτι, άτι από την αραπιά, να σκορπά αίμα και φωτιά στο πέρασμά του! Με πλησιάζει. Όχι, λάθος έκανα! Το άτι είναι ευρωπαϊκό, είναι «φίλων», είναι «αδελφών», είναι των «θεσμών»! Θέλω να ρωτήσω τους «φίλους», τους «αδελφούς», τους «θεσμούς» γιατί να σπέρνει αίμα και φωτιά το άτι τους, όμως…

Δεν προλαβαίνω να αρθρώσω λόγο. Μια βοή, ένας θρήνος, με σταματά απότομα. Στρέφω προς τα ‘κει το βλέμμα μου. Θωρώ έναν τόπο. Έναν τόπο με ψιλό τοίχος και αμπαρωμένες πόρτες. Γύρω γύρω του μιλιούνια πολιορκητών. Κάτι μου θυμίζει… Σα το Μεσολόγγι μου μοιάζει. Πάω προς το μέρος του. Ανεβαίνω στο τοίχος και βλέπω μέσα… Βλέπω μέσα την Ελλάδα ολόκληρη!

Χριστέ μου! Δείξε έλεος στις αμαρτίες μας…

Ξάφνου ακούω φωνές!

Όχι, δεν είναι φωνές… Είναι τραγούδια…

Μπα, όχι, μήτε τραγούδια είναι. Είναι ύμνοι!

Κοιτώ στο βάθος και βλέπω τον Στρατηγό Μακρυγιάννη πιασμένο χέρι χέρι με τον Διονύσιο Σολωμό και τον Κολοκοτρώνη. Και πιο πίσω τον Χρήστο Λεοντή με τον Γιάννη Μαρκόπουλο, τον Μίλτο Πασχαλίδη και τον Νίκο Ξυλούρη.

Όλοι τους τραγουδάνε, ψέλνουν, υμνούν την «Άνοιξη της Λευτεριάς».

……

Αυτά έγιναν το Σάββατο 24 Μαρτίου στην όμορφη Αρναία μας. Η Μικτή Χορωδία Αρναίας μας ταξίδευσε, μας συγκίνησε, μας ταρακούνησε. Όχι μόνο με τα τραγούδια που επέλεξε να παρουσιάσει αλλά και με τα κείμενα που ανέγνωσαν τα μέλη της. Ήταν μιά εσπερίδα που έδωσε δύναμη στη ψυχή και έφερε εικόνες και γεγονότα στο νου.

Ακούγοντας όλα τούτα ήρθε στο νου μου η απολογία του Αναστάσιου Πολυζωίδη, του δικαστή εκείνου που αρνήθηκε να υποκύψει στις πιέσεις των «φιλελλήνων» ξένων αντιπροσώπων και δεν υπέγραψε την καταδίκη του Γέρου του Μωριά.

Έλεγε:

«Όταν κανείς ενδιαφέρεται για την τύχη ενός έθνους ή ενός ανθρώπου, πρέπει να τους μιλάει την γλώσσα της λογικής και της αλήθειας. Θα ’θελα αν είναι δυνατόν να τ’ ακούσει ολόκληρη η Ελλάς. Τυχοδιώκτες κάθε χώρας έσπευσαν να την υπερασπιστούνε, πολύ λίγοι ενδιαφέρονται γι’ αυτήν από ζήλο αφιλοκερδή...

Αν εμείς οι Έλληνες είμαστε σώφρονες… πρέπει να θυμόμαστε πάντα πως αυτοί που φωνασκούν περισσότερο για χάρη της ελευθερίας είναι άπληστοι για κυριαρχία και σκοταδισμό...

Είστε υποκριτές, γιατί λέτε ότι αγαπάτε την Ελλάδα, αλλά ζητάτε να αποκεφαλίσετε τους Έλληνες. Και τι Ελλάδα θα απομείνει χωρίς τους Έλληνες; Μήπως θέλετε να σφάξετε εμάς, για να κατοικηθεί από σας, ω Φιλέλληνες; Ναι, όντως, ζητήσαμε την βοήθειά σας… κι εσείς μας φέρατε κρεμάλες και ξιφολόγχες. Φως ζητήσαμε, σκοτάδι μας φέρατε.

Κατηγορείς τον Κολοκοτρώνη, γιατί ελευθέρωσε την Ελλάδα. Επιβουλεύεσαι τον Κολοκοτρώνη, που επικεφαλής ενός έθνους σας υποχρέωσε να του παραχωρήσετε την ελευθερία του, γιατί εσύ και οι προϊστάμενοί σου δεν θέλατε να ελευθερωθούμε.

…Όντας τούτος ο τόπος πέρασμα γι’ άλλες θάλασσες, για μεγάλα κέρδη και συμφέροντα, έχει το κακό ιδίωμα να κατοικείται από έναν δύσκολο, ατίθασο και υπερήφανο λαό».

Αξίζουν πολλές και θερμές ευχές και ευχαριστίες τόσο στον αγαπητό μας μαέστρο Βασίλη Κοκκαλιάρη, τον ακούραστο και πανταχού παρόντα, όσο και σε όλα τα μέλη της χορωδίας. Ξέρω πολύ καλά ότι αγωνίζονται εκ των ενόντων και εν μέσω συμπληγάδων πολλών… Τους ευχαριστούμε για τον κόπο και τον αγώνα τους.

Ευχόμαστε ο σπόρος που έριξαν στις καρδιές μας να φέρει καρπούς. Μόνο αν έχουμε στο νου μας τους αγώνες των προγόνων μας δεν θα επαναλαμβάνουμε λάθη του παρελθόντος.

Οι καιροί είναι δύσκολοι. Η πολύκλαυστη Πατρίδα μας γέμισε από «φίλους» που «ενδιαφέρονται» γι’ Αυτή.

Έχουμε ανάγκη από τέτοιου είδους και ποιότητας εκδηλώσεις.

Η «Άνοιξη της Λευτεριάς» ας γίνει αφορμή σκέψης, απόφασης και κυρίως αγώνα.

Αρχιμ. Παΐσιος

Προϊστάμενος Ιερού Μητροπολιτικού Ναού

Αγίου Στεφάνου Αρναίας