Δευτέρα 13 Μαΐου 2013

Ταξίδι στη Χαλκιδική του Αριστοτέλη και στην Αρναία



Της Βίκης Βαμιεδάκη

Στο δρόμο από την Αρναία στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης, προσπαθούσα να μην χάσω από τα μάτια μου κανένα τοπίο. Καμιά από τις μαγικές εικόνες άλλοτε του βουνού, άλλοτε της θάλασσας. Οι λίγες μέρες που είχα περάσει στο τρίτο πόδι της Χαλκιδικής, στην προ του Άθω περιοχή, ήταν τόσο γεμάτες, μα την ίδια στιγμή τόσο λίγες για όλα εκείνα που είδα και γεύτηκα κι όμως δεν χόρτασα…
Πριν αναχωρήσω για το ταξίδι μου στο – άγνωστο για τους πολλούς – τρίτο πόδι, η κύρια απορία όλων ήταν μια. «Είναι μακριά από τη Θεσσαλονίκη»; Όταν η πρώτη και η τελευταία στάση μου ήταν το ορεινό χωριό της Αρναίας, διαπίστωσα ότι δεν είχε περάσει ούτε μια ώρα, με χαλαρή οδήγηση από το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης. Καλεσμένη του Οργανισμού Τουριστικής Ανάπτυξης προ του Άθω, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά το μύθο και την ομορφιά αυτού του τόπου, εκεί – όπως λένε οι ίδιοι - στη σκιά του ιερού Άθωνα, στο μυχό του κόλπου του Αγίου Όρους, στους πρόποδες του βουνού του Αριστοτέλη, στο Στρυμονικό κόλπο, στον κόλπο της Ιερισσού και τις παρυφές του Χολομώντα…




Η Αρναία

Η Αρναία ήταν για μένα μια έκπληξη. Μια πολύχρωμη κωμόπολη, χτισμένη σε υψόμετρο 600 μέτρων, στους πρόποδες του πυκνόφυτου ορεινού όγκου του Χολομώντα. Πρώτη στάση στο παραδοσιακό καφενείο «Λανάρα», όπου ο Άγγελος Γκαγκάνης μας κέρασε τσίπουρα και μας εξήγησε ότι τα παλιά χρόνια, εκεί ήταν χώρος επεξεργασίας μαλλιού.


Οι μεζέδες δεν είναι ποτέ προκαθορισμένοι, ούτε τους παραγγέλνεις. Έρχονται με τα τσίπουρα και τα ούζα και είναι εκλεκτοί. Από μπακαλιάρο σκορδαλιά, μέχρι λιαστό χταπόδι, φούσκες και χοχλιούς, απίθανα σπιτικά τουρσί με πικάντικες πιπεριές και λάχανο Αρναίας. Γλυκά κουταλιού και μεγάλη ποικιλία από λικέρ θα σας κρατήσουν για ώρα στο καφενείο. Η Αρναία είχε την τύχη από το 1990 να διατηρήσει και να αναδείξει την σπουδαία αρχιτεκτονική της. Όποιο κτίριο κατασκευάζεται ή αναπαλαιώνεται θα πρέπει να ακολουθεί συγκεκριμένες οδηγίες............ 
διαβάστε τη συνέχεια>>>>>>




Η βόλτα στα λιθόστρωτα σοκάκια της αποκάλυπτε υπέροχα σπίτια μακεδονίτικης νοοτροπίας, βαμμένα με έντονα χρώματα, όπου κυριαρχούσε το μπλε λουλακί, ξύλινα μπαλκόνια με λουλούδια, μικρές αυλές γεμάτες πολύχρωμες γλάστρες, πέτρινα σκαλοπάτια και φαναράκια που έδειχναν το δρόμο. Δαντέλες και κοφτά στόλιζαν τα παράθυρα, ενώ εξαιρετικές ζωγραφιές, με σχέδια όπως η «Άμπελος» κοσμούν πολλούς εξωτερικούς τοίχους κατοικιών. Οι σκούρες κεραμοσκεπές «σκέπαζαν» τον οικισμό, που είναι χτισμένος σε επίπεδα, με την κεντρική πλατεία να μαζεύει τον περισσότερο κόσμο, αφού οι ταβέρνες με τα ντόπια κρέατα και τα πιάτα της ντόπιας κουζίνας έχουν πολλούς φανατικούς από όλη τη γύρω περιοχή.

Σε πολλά ανακαινισμένα μακεδονίτικα αρχοντικά, έχουν τοποθετηθεί κομψές ταμπέλες όπου εξηγούν την ιστορία του σπιτιού και ξεναγούν τον επισκέπτη και τον περαστικό στη ζωντανή ιστορία της Αρναίας. Αξίζει να επισκεφτείτε το Λαογραφικό και το μουσείο Υφαντικής, ενώ τώρα κατασκευάζεται και το μουσείο Μελιού, ένα προϊόν που η πόλη έχει μεγάλη ιστορία. Θέλησα να την γνωρίσω και έτσι επισκεφτήκαμε την «Πηγή του Μελιού Γεωργάκα» (2372022837) , μια οικογενειακή επιχείρηση που διατηρεί το πωλητήριο με τα εκλεκτά προϊόντα της στον κεντρικό δρόμο. Ο Αργύρης Γεωργάκας και η μητέρα του Θωμαή με περίμεναν για να δοκιμάσω τα πέντε είδη μελιού που παράγουν.


Ο περίφημο «σουσουρόμελο» επιβεβαίωσε τη φήμη του, αν και το μέλι Ερείκης έκλεψε τη δική μου γεύση, με τη φίνα υφή και το άρωμα του. Το απόσταγμα «Μουντοβίνα» - το τσίπουρο του μελιού όπως το αποκαλούν - ένα προϊόν Π.Ο.Π., που παράγεται από το βράσιμο της κερήθρας, ήταν εξαιρετικό και ιδιαίτερα δυνατό, με μια απαλή επίγευση μελιού στο στόμα. Γνήσια κεριά και βασιλικός πολτός, αλλά και βαζάκια με μέλια με ξυρούς καρπούς δέσποζαν στα ράφια. Η οικογένεια Γεωργάκα έχει τα μελίσσια της στη γύρω περιοχή, ενώ το χειμώνα τα μεταφέρει σε πιο θερμά κλίματα μέσα στη χώρα και παράγει όλα αυτά τα καταπληκτικά προϊόντα με τις παραδοσιακές μεθόδους.


Λίγο πριν αναχωρήσουμε επισκεφτήκαμε τον Ιερό Μητροπολιτικό Αγίου Στεφάνου, ο οποίος αποτελεί το μοναδικό θρησκευτικό μνημείο της Ελλάδας όπου οι πιστοί μπορούν να παρακολουθούν ιερά μυστήρια και ταυτόχρονα να θαυμάζουν τα αρχαιολογικά ευρήματα, ακριβώς κάτω από τα πόδια τους – εκεί που το γυάλινο δάπεδο χωρίζει το ναό από τον αρχαιολογικό χώρο. Η πρόσφατη καταστροφή του ναού από μια μεγάλη πυρκαγιά, έφερε την αρχαιολογική σκαπάνη να αποκαλύπτει αρχαίους ναούς κάτω από το πάτωμα. Χτίστηκε μέσα σε ελάχιστο χρόνο από την αρχή και τα σπουδαία ευρήματα βρίσκονται σε μια ιδιότυπη βιτρίνα, στο πάτωμα του ναού.


Γεύμα στο Άλσος



Λίγο έξω από την Αρναία, μας υποδέχθηκε ένα περιβάλλον πνιγμένο στην καταπράσινη ανοιξιάτικη φύση. Στο Άλσος της Αγίας Παρασκευής, μια έκταση στρωμένη με φρέσκο χορτάρι, οξιές και βελανιδιές, παιδιά έπαιζαν ανέμελα, ενώ κάποιοι έκαναν βόλτες με όμορφα άλογα. Καθίσαμε στο εστιατόριο Μπακατσιάνος (2372022750) όπου μας περίμενε ο σεφ Δημήτρης Πολύζος. Εκεί βρήκε τον παράδεισο του, μετά από χρόνια στην Αμερική και το Βέλγιο. Με μια αρωματική Μαλαγουζιά της Κλαούντια Παπαγιάννη, συνοδεύσαμε μύδια Ολυμπιάδας με κρασί, πιπεριές και κρεμμύδια, σαλάτα με χταπόδι, μαρούλι, φρέσκο πιπέρι και πετιμέζι, ενώ για κυρίως απολαύσαμε λεμονάτο αγιορείτικο μπακαλιάρο με πατάτες και κολοκύθι.


Ποιητική γεύση θα έλεγα, με φρέσκο ψάρι ψημένο μέσα σε ελαιόλαδο και κρεμμυδόζουμο και κρόκο από το Όρος. Ο Μπακατσιάνος είναι διάσημος για τα ψητά του κρέατα, αλλά και για το αγριογούρουνο και το αρνίσιο κότσι που μαγειρεύεται με φρούτα της κάθε εποχής. Μια δυνατή λίστα κρασιών με πάνω από 35 ετικέτες θα συνοδεύσει κάθε γεύση.



2 σχόλια:

  1. Η μεγαλύτερη και καλύτερη διαφήμηση για ένα τόπο είναινα μιλούν οι ξένοι γι'αυτόν.Αριστη διαφήμηση για το τόπο μας από τη κυρία Βίκυ Βαμιεδάκη.
    Βασίλης Κυρούδης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ωραίο το . .διαφημιστικό τής κυρίας, όμως, η κυρία θα πρέπει να μάθει ότι η Χαλκιδική δεν έχει "πόδια" αλλά έχει Χερσονήσους με συγκεκρι- μένα ονόματα. Αν αρχίσουμε να ονομάζουμε τα διάφορα κομμάτια τής Χαλκιδικής με ονόματα ανάλογα με τα "πόδια", θα πρέπει να αλλάξουμε και τα ονόματα των τόπων γύρω από τα "πόδια" να αλλάξουμε και τις ονομασίες τις παραπάνω, τις παρακάτω και τις. . .ανάμεσα και θα βρεθούμε μπροστά σε . . .εκπλήξεις. .. Αλλά και οι τοπικοί μας άρχοντες να σταματήσουν να δίνουν το παράδειγμα στους ξένους, χρησιμοποιώντας την ονομασία "πόδια" για τις χερσονήσους της Χαλκιδικής.Ξένοι δεν είναι αλλά μάλλον ανιστόριτοι . Βαγγέλης Μαυροδής

    ΑπάντησηΔιαγραφή