Μια Φωτογραφία αλλά τι φωτογραφία. Βγαλμένη μέσα στο καταχείμωνο, στα σκαλοπάτια τού Γυμνασίου Αρναίας. (του Βαγγέλη Μαυροδή)

 Μια Φωτογραφία αλλά τι φωτογραφία. Βγαλμένη μέσα στο καταχείμωνο, στα σκαλοπάτια τού Γυμνασίου Αρναίας, τότε που στεγάζονταν στο ισόγειο του ωραίου και πετρόκτιστου Δημοτικού Σχολείου. Ηλιόλουστη η μέρα και στο φακό ποζάρουμε μόνο τα αγόρια από την τάξη μας, (36 μετρώ).

 Δύσκολα τα χρόνια μας τότε στο Γυμνάσιο της Αρναίας, αλλά  όλοι τα νοσταλγούμε, γιατί παρά τη φτώχεια μας τα χρόνια εκείνα ήταν τα παιδικά-εφηβικά μας, ήταν τα χρόνια που κάναμε όνειρα, και εκείνα τα όνειρα, άλλοι τα έζησαν, άλλοι μάταια τα κυνήγησαν και μερικοί  δεν πρόλαβαν ούτε καν να ζήσουν και να προσπαθήσουν για κάτι καλύτερο. .. . Έφυγαν νωρίς . . .   

Την εποχή εκείνη, εποχή της εφηβείας και των ονείρων, κανείς μας δεν  πρόσεχε τη φτώχεια, γιατί και η δική μας φτώχεια όπως όλων των άλλων, δεν ήταν «προσωπική»,  ήταν Γενική και Δημόσια, αφού γύρω μας πολύ λίγοι ήταν που ξεχώριζαν, και ήταν όσων οι πατεράδες  είχαν κάποιο μισθό (πολύ σπάνιο)  ή ένα σίγουρο μεροκάματο, κι’ αυτό φαίνονταν από το ντύσιμό τους που «κάπως» ξεχώριζε από εμάς των άλλων των «πολλών» και ιδίως από τα παπούτσια τους που ήταν δερμάτινα, (με πεταλάκια για να μη φθείρονται οι σόλες . . .), ενώ σε μας τους περισσότερους ήταν της . .  μόδας η «Αλυσίδα-Ελβιέλα. .  .» γνωστά αυτά, αλλά και γνωστή η κατάσταση των ποδιών μας και η μυρωδιά τους ιδίως το καλοκαίρι, γι’ αυτό και μόλις αρχινούσαν οι ζέστες, σε όλες τις αίθουσες, τα παράθυρα παρέμεναν ανοιχτά, και οι λόγοι προφανείς . . .   

 Αυτήν  τη φτώχεια  την «ενδημική» σε συνδυασμό με την ηλικία και τα λίγα όνειρά μας, από «ανάγκη» την είχαμε συνηθίσει,   αφού λίγο πολύ στο ίδιο καζάνι βράζαμε όλνοι.

Προσέξτε τα ρούχα μας και θα καταλάβετε τι θέλω να πω.

- Δείτε τι φορούσαμε στο καταχείμωνο. Πλεχτά μάλλινα πουλόβερ όλα σχεδόν  με μανίκια, και εκεί στο δεξιό μέρος δυο τρεις Παλαιοχωρινοί με αμάνικα, και στα αριστερά της φωτογραφίας καναδυό φορούν μόνο πουκάμισο μακρυμάνικο και ο ένας μάλιστα ο Θανάσης, φοράει και . .  .κοντό παντελόνι, στο καταχείμωνο.

Κοντοπανταλονάτος ο Θανάσης από την Παλιόχωρα, αλλά, όλα κι’ όλα,  το «σκφουν’» μακρύ, αν και  όπως δεν καλοφαίνεται στη φωτογραφία, από κάποιον ανίδεο, μπορεί να περαστεί και για  . . .μπότα, αλλά για έναν οξυδερκή παρατηρητή, το λαστιχένιο παπούτσι φαίνεται ... Συνεχίζω την παρατήρηση και από το σύνολο μόνο τρεις είναι σακακωμένοι και ο μοναδικός που φοράει παλτό είναι ο Ζαχαρίας πρώτος επάνω και αριστερά, εκείνο το γκρίζο  παλτό, που πάντα το κούμπωνε μόνο με ένα κουμπί, κι’ αυτός με κοντό πανταλόνι. Όμως για να   δώσω στους καινούργιους να καταλάβουν όταν λέμε Κοντό πανταλόνι δεν εννοούμε το σημερινό «κοντό» σε στυλ σορτς, αλλά πρέπει να έχουμε στο νού μας ένα παντελόνι  ούτε κοντό αλλά ούτε και μακρύ, δηλαδή κάτι σαν τις σημερινές «βερμούδες», και μας τα έραβαν έτσι, για να τα έχουμε « κι’ τ’ χρόν’» αφού κάθε τόσο ψηλώναμε. .  .   

Διαβάστε την συνέχεια >>>>>>>>> 

 

Τη φωτογραφία την είδα πολλές φορές και προσπάθησα να θυμηθώ τα πρόσωπα των τότε συμμαθητών μου και ομολογώ ότι τα κατάφερα, αφού από το σύνολο μόνο τρεις τέσσερις ακόμα μού ξεφεύγουν, κι’ αυτό γιατί είναι πολύ μικρή η φωτογραφία και μερικοί από τους συμμαθητές είναι πίσω από κάποιους άλλους και δεν καλοφαίνονται. Βέβαια είναι και κάποιος συμμαθητής που μόνο τα μάτια του φαίνονται, αλλά τον θυμήθηκα κι’ ας βγει να πει ότι έκανα λάθος. . . .Και,

Στην επάνω σειρά όρθιοι από αριστερά προς τα δεξιά, πρώτος ο Ζαχαρίας Ζαγορίτης με  το παλτό από την Αρναία, δεύτερος ο Γιώργος Γκιουζέπας από την Ιερισσό, τρίτος ο Γιώργος Γιοβάνης από Στρατονίκη, 4^ος ο Αλέξης Μάγγος από Ν. Ρόδα με το αιώνιο κασκόλ που το φορούσε σταυρωτά κάτω απ’ το σακάκι, κρύωνε πολύ ο άνθρωπος αφού από τη θάλασσα βρέθηκε στο ηπειρωτικό κλίμα της Αρναίας, (κι’ αυτός χωρίς. .  .παλτό), 5ος  ο Νίκος ο Νάκος από την Αρναία, 6ος ο Νίκος ο Ταλέας από τα Ν. Ρόδα κι’ αυτός, 7^ος ο Θανάσης Αποστόλου (?) από τη Βαρβάρα, 8^ος ο Τσιάλης Στάθης κι’ αυτός από Βαρβάρα, (κι’ όλα τα χρόνια οι δυο Βαρβαριώτες συγκάτοικοι), 9^ος (με κάποια επιφύλαξη), θα πρέπει να είναι ο Σωτήρης Θωμάς από την Ιερισσό, που κάποτε ψηφίστηκε και για Δήμαρχος και μακάρι να μην κάνω λάθος, γιατί με την εξουσία πρέπει να τα έχεις καλά, κι’ ας είναι και «τέως».

Και τελευταίος δεξιά στην επάνω σειρά, ο Γιώργος ο Πανιώρας γνωστός αυτός, από την Αρναία.

 Και πάμε στους .  .καθιστούς, και στην πίσω σειρά από  αριστερά,  1^ος ο γελαστός Χρήστος Σύρος από Αρναία, και αριστερά από τον Χρήστο, κάθονται άλλοι τρεις για τους οποίους δεν μπορώ να θυμηθώ ποιοι είναι. Πίσω από τους τρεις αγνώστους πρώτος αριστερά ο Χρήστος Ρέντζος από το Στρατώνι, δίπλα του ο Γιώργος Στρατηγάκης από Πυργαδίκια, και μπροστά από τον όρθιο Αλέξη Μάγγο (με το σταυρωτό κασκόλ), και  αριστερά του Στρατηγάκη) ο Αρναιώτης Γιώργος Γεωργάκας.
Νομίζω ότι αυτός ο «ασπριδερός» που είναι μπροστά και ανάμεσα στον Στρατηγάκη και τον Γιωργάκα, χωρίς να είμαι απόλυτα σίγουρος, νομίζω ότι είναι  ο Γιώργος Ζυγούρης από την Αρναία.

Στα αριστερά του Γυμναστή μας Τσάμη, είναι ο Μιχάλης Νανουδάκης από Ιερισσό, αριστερά του Νανουδάκη άγνωστος( ?), και τελευταίος καθιστός δεξιά στην πίσω σειρά με το .  .αμάνικο,  ο Παλαιοχωρινός Άγγελος Σίσιλας. 

Και συνεχίζω με τους καθιστούς της μεσαίας σειρά, με πρώτο από τα αριστερά το Θανάση Παλιούρα από την Παλιόχωρα, (αυτός με το σκέτο πουκάμισο και το κοντό πανταλόνι). Δίπλα  στον Παλιούρα ο αξέχαστος  φίλος  Γιάννης Γιαναρίκας και παραδίπλα ο Γιάννης Μπρουτζάς συγχωριανός από το Νεοχώρι. Μπροστά από τον Μπρουτζά  με το πλατύ χαμόγελο και το κεφάλι λίγο γερτό, ο Γιάννης Θερμασώνης από τη Μ. Παναγία, και αριστερά του Μπρουτζά που μόλις φαίνεται αλλά τον γνώρισα μόνο από τα. . . μάτια του, είναι ο Γιώργος Κεχαγιάς από την Αρναία. Έτσι τελειώνουμε με την αριστερή πτέρυγα και μένουν οι τρεις καθιστοί στην πρώτη σειρά που είναι από αριστερά, 1^ος ο Στέργιος Καραντώνας από Νεοχώρι, 2^ος με σκέτο πουκάμισο ο Γιάννης Καρίνας από Μ. Παναγία και 3^ος Ο Αρναιώτης Δημήτρης Κύρου( πίσω από τον Κύρου είπαμε ο Κεχαγιάς ο Γιώργος). Και,

Πάμε στη δεξιά μεριά της φωτογραφίας, και αριστερά από τον Γυμνασιάρχη μας Ταξιάρχη, άγνωστος(?), και μπροστά από τον άγνωστο καθιστός εγώ ο ίδιος ο Βαγγέλης Μαυροδής , (και το επώνυμό μου τότε ήταν Χαρδαλούπας), αριστερά μου  συμμαθητής από το Παλιοχώρι, αλλά δεν θυμάμαι το όνομά του, και παραδίπλα και μπροστά από τον Άγγελο Σίσιλα, κι’ αυτός άγνωστος.

Μπροστά μου πρώτη σειρά με το αμάνικο ο Κώστας Παπαργύρης από το Παλαιοχώρι, αριστερά του ο Βασίλης ο Πασχάλης κι’ αυτός από το Παλαιοχώρι (δρομέας καλός, αχτύπητος στα 1000 μέτρα) και τελευταίος δεξιά στην άκρη άκρη, κι’ αυτός  χαμογελαστός, ο αγαπητός φίλος Παντελής Ζωγράφος από την Αρναία, ο οποίος έδωσε το πηλίκιό του και το φόρεσε ο πιτσιρικάς πίσω του, και αν θυμάμαι καλά το επώνυμό του μικρού (Πιτούλας?).

Έτσι τελείωσε η .  . .αναφορά στα ονόματα των  συμμαθητών τού τότε και ομολογώ ότι η προσπάθεια αυτή, ήταν  μια άσκηση.  . .μνήμης και απ’ ότι φάνηκε καλά τα πήγα.

Όμως ψάχνω και για κάποιους συμμαθητές που αποκλείεται να απουσιάζουν από τη φωτογραφία, έλα όμως που στάθηκε αδύνατο να τους εντοπίσω ..  .Ψάχνω για τον Μιχάλη Κατραμάδο από την Αμμουλιανή, τον Νίνο από Τα Ριζά(?), το Μαχαιρά από την Αρναία, και το Χαρίλαο από την Κρήμνη. Είναι όμως και κάποιος στη σκιά εκεί πίσω από το  ..  .μανίκι του Γυμνασιάρχη μας, αλλά για το ποιος είναι η απορία μένει . .    

Αν όμως  κάποιος έχει να προσθέσει κάτι, ας το πει για να συμπληρωθεί ο . . .κατάλογος. .

Και αν μετρήσουμε. .  .χαμόγελα, ο καλύτερος στη φωτογραφία είναι ο Σύρος, ακολουθούν  ο Θερμασώνης, ο Ζωγράφος και ο Ζαχαρίας και με . .  .μειδίαμα φαίνομαι εγώ ο ίδιος και ο Γιοβάνης εκεί στα . .  .ψηλά . . .

Ο Γυμνασιάρχης μας και ο Γυμναστής, πιστοί στην απαιτούμενη σοβαρότητα, βλέπουν απλώς το φακό σίγουροι για τη θέση τους .. . .

Και θα μπορούσα να πω πολλά για τον καθένα από τους συμμαθητές, αφού με τους περισσότερους ζήσαμε στα ίδια θρανία, αλλά τα χρόνια πέρασαν (σκεφθείτε, πέρασαν πάνω από. . . 60   χρόνια . . .) και τα στιγμιότυπα από τις αίθουσες και τις διδασκαλίες (κάπως!!!)  ξεθώριασαν.

Νομίζω όμως ότι αξίζει να αναφέρω  κάτι που μού έμεινε αξέχαστο, και ήταν όταν κάποιον Σεπτέμβρη μετά από τις καλοκαιρινές διακοπές ξανακαθίσαμε στα θρανία.

Έτυχε λοιπόν τότε ο Γιώργος Ζυγούρης και ο Γιάννης Μπρουτζάς, να κάθονται στο ίδιο θρανίο. Όταν μπήκαμε στην αίθουσα και λίγο πριν να αρχίσει το πρώτο μάθημα, ρώτησε ο Ζυγούρης τον Μπρουτζά,

«Είχιτι φέτου ζιέστα στου χουριό?»

Και ο Γιάννης ο Μπρουτζάς απάντησε με τη  . .μνημειώδη φράση η οποία έμελλε να φτάσει αξέχαστη ως τις μέρες μας. Απάντησε και είπε .   « Ζιέστα?  Α ρε ίστιβαν τα βιράγγια.  . . . !!!) Κι’ όποιος δεν κατάλαβε το. .. νόημα, ας ρωτήσει κάποιον . .  .τρανήτερο . . .

Αυτά και στέλνω τους χαιρετισμούς μου  σε όλους, συμμαθητές και συμμαθήτριες, σε    μικρότερους,  αλλά και . . . μεγαλύτερους και ιδιαίτερα στην αγαπητή μας καθηγήτρια από την Αρναία, και ξέρει  εκείνη  πόσο την εκτιμήσαμε. . ..

           Με αγάπη για όλους  

 Βαγγέλης Μαυροδής ( και είπαμε, το επώνυμο τότε ήταν Χαρδαλούπας).